Rum Ortodoks toplumu, Osmanlı dönemindeki yeni yaşamını “Millet¬başı” unvanı ile Patrik liderliğinde ve Patrikhane çatısı altında sürdürür. Bu dönemde Bizans kiliselerinin bir kısmı, özellikle kubbeli yapılar, çoğu cami olmak üzere yeni işlevleriyle kullanıma sokulmuş; geriye kalan kili¬seler ise onarımlar ya da yeniden yapımlar sonucu, Rum Ortodoks toplu¬munun ibadet mekânları olarak işlevlerini sürdürmüştür…
Osmanlı yönetiminde Hıristiyanların, dini yapıları ile ilgili inşa faaliyet¬lerinde uyulması zorunlu kurallar vardı. Tanzimat dönemine kadar Os¬manlı yönetiminde, yeni kilise inşa edilmesi yasaktı. Bir kilisenin yeniden inşa edilmesi ise, ancak eskiden kilise olduğunun kanıtlanması halinde, aynı yerde ve aynı özelliklerde yapılması koşuluyla mümkündü…
Tanzimat öncesi Rum Ortodoks kiliseleri, “Osmanlı” kavramı çerçevesin¬de adeta aynı reçete ile oluşturulmuş; özgün nitelikte ve sanat tarihi bağ¬lamında bütünlük gösteren yapılardır. Rum kiliselerinin mimari karak¬teri, ondokuzuncu yüzyılın ilk yarısında Tanzimat ve Islahat fermanları ile yaşanan değişim süreci sonrasında kaybedilmiştir. Bu nedenle, kitabın kapsamı 1856 tarihli Islahat Fermanı ile sınırlanır…
Geniş bilgiler, ayrıntılı anlatım ve bilgilendirici fotoğraflarla alanındaki tek yetkin kaynak.
Hipotenüs® Yeni Nesil E-Ticaret Sistemleri ile Hazırlanmıştır.
