Geçmişte bir sanatçının itibarı, onun gerçek dünyayı sadık bir şekilde tuval veya kağıt üzerine aktarmasıyla doğrudan ilgiliydi. Bir portrenin modele tam olarak benzemesi, bir manzara resminin ise manzaranın tüm ayrıntılarını içermesi beklenirdi. Ancak fotoğrafçılığın sahneye çıkmasından itibaren pek çok sanatçı "gerçeğe benzeyen" resimler yapmaktan vazgeçip, ele aldıkları konulardaki duygu durumlarını ifade etme yollarını aramaya başladı. Artık basit bir çizgi, önceki sanatçıların itinayla yaptıkları detayların yerini almaktaydı. Sanatsal tutkulardaki bu ani değişimin başından itibaren eleştirmenler, bu dışavurumcu işlerle alay ederek, onları çocukların eğitimsiz çabalarına benzetmekte ve görünüşteki teknik "kusurları" sanatsal yetkinlik ve beceri yoksunluğuyla karıştırmaktaydı.

Susie Hodge, bu keyiflendirici ve düşünceyi kışkırtıcı kitabında, Marcel Duchamp'tan Paul Klee'ye, Salvador Dali'den, Picasso'ya kadar pek çok sanatçının eleştirel düşmanlığa maruz kalmış 100 modern sanat eserini inceliyor ve bunların kendi zamanlarının sanatsal düşüncelerinden nasıl esinlendiklerini açıklıyor.

Beş yaşındaki bir çocuk Damien Hirst'inki gibi bir "dönen resim" yapabilir ama sanatsal yaratım çabaları tarihinin arkasındaki düşünceleri anlamayacağından bunun sanatçılar ve tarihçiler için hiçbir önemi olmayacaktır. Susie Hodge, elinizdeki çalışmada modern sanatın neden bir çocuk oyunu olmadığını ve olmayacağını kesin ve tam bir biçimde açıklamaktadır.

Hans Arp'ınkilerden Warhol'un çalışmalarına kadar görseller barındıran bu kitap, ele aldığı çalışmaları kültürel bağlamında açıklıyor ve modern sanatın harika bir sunumunu içeriyor. Bu sayede modern sanat önceki yüzyılların gerçekçi çalışmalarından nasıl ayrıldığını anlama imkanı bulacaksınız.